Een klein beetje filosofie, voor de liefhebber

Het leven. Het doel van het leven. Waarom zijn we hier? Wat is mijn missie? Vragen die zo af en toe door mijn hoofd rondjes draaien. En de laatste tijd zoek ik de antwoorden ook wat meer vanuit het perspectief van mijn ziel. En wil ik me ook spiritueel ontwikkelen, maar wel op mijn eigen manier. Met ook mijn lompe grappen, mijn unieke, mooie en soms ook dure kledingsmaak, mét dat glaasje wijn, dat stukje kaas, mijn gevloek tijdens squash, met de zorgen die ik soms heb. Ik hoef niet verlost te worden van verleidingen, ik hoef niet 24/7 verlicht te zijn, ik vind het heerlijk om soms menselijk, ongenuanceerd en onverstandig te zijn.

Ik ben niet vrij van angst, verdriet of onredelijkheid. Al denk ik wel dat ik het omarm. Ik leef dit leven, dus ik hoef er misschien ook niet vrij van te komen. Als ik zó verlicht zou “moeten” zijn dat ik boven al het menselijke verheven ben, dan kan ik net zo goed doodgaan. En dat wil ik nog lang niet. Ik ben namelijk ook gefascineerd door dit menselijke leven. Ik ben hier toch niet voor niks. Ik wil er iets moois van maken met hoogte- en dieptepunten. Ik ben hier om het leven te leven. Ik wil me, vanuit wellicht spiritueel opzicht, ook druk kunnen blijven maken over onbelangrijke dingen, zoals of mijn praktijk een succes wordt, of ik rode of witte enkellaarsjes draag onder een bepaald outfit. Mijn hoogste doel is niet om vrij van te zijn van dit soort menselijke vraagstukken en dilemma’s. Mijn doel is om dit leven te leven. Er vol in te stappen en er vol voor te gaan. Vanuit spiritueel perspectief hou ik van het gevoel dat de dood niet perse het einde betekent, maar ik accepteer ook dat ik menselijk hysterisch zal reageren als een van mijn dierbare overlijdt.

Al is er ook steeds vaker wel een soort van gevoel van humor en lichtzinnigheid, omdat ik ook ergens wel voel dat je het leven ook té serieus kunt nemen. We maken ons wel druk, maar wellicht dient het allemaal geen enkel doel. Zijn we zielen die verpakt zijn in een lichaam. En is enkel het lichaam datgene wat sterft. En als de aarde vergaat, doodt het ons lichaam, maar blijft onze ziel misschien wel gewoon bestaan. En worden we op een andere manier wel weer verbonden met elkaar, door het universum, of door leven op de maan of door wat dan ook. We proberen allemaal de mensheid en de aarde te redden, maar misschien is het wel zo bedoeld dat de mensheid maar voor een tijdelijke periode in deze hoedanigheid zou moeten bestaan.

Vanuit dat oogpunt, waar maken we ons zo druk om? En anderzijds, zo lang ik hier ben en mag zijn, laat ik mezelf er gewoon volledig in onderdompelen. Wil ik het leven vieren. Het spel spelen. Er 100% voor gaan. Het zijn, het voelen, het ervaren alsof er nooit iets anders is geweest en er nooit iets anders zal zijn. Want nu ik er toch ben, wil ik het allemaal. De ziel, het lichaam, de geest. En nu probeer ik het “Zijn” en het universum wat meer te begrijpen. Lees ik Eckhart Tolle, leg kaarten, leef met maanrituelen en gebruik de energie van stenen. Al ben ik ook nog steeds de academisch geschoolde, ben ik de wetenschapper en de onderzoeker, de denker en het brein. En ook besta ik fysiek, heb ik een lichaam waarmee ik kan bewegen in tijd en ruimte, kan ik bestaan, voel ik emoties in mijn lijf en kan ik leven. En ik vind het een mooie uitdaging om ziel, geest en lichaam met elkaar in balans te brengen. En daar verwacht ik wel de rest van mijn leven mee bezig te zijn.

Ik wil de zonden en de deugden. Ik wil de vreugde, de drank, de feestjes, de seks, het mooie uiterlijk, ik wil voorop en ik wil het allemaal. En ik wil ook goed zijn, me nuttig maken en de liefde ín en tussen mensen aansteken. Ik wil wijsheid doorgeven, moed tonen, met mijn hoofd boven het maaiveld. Ik heb geloof in mezelf, mijn medemens, ik heb hoop en voel heel veel liefde. Alleen in matigheid ben ik niet zo goed. Want ik wil het allemaal. Ik ben inhalig. Ik wil niet hoeven kiezen. Ik wil het leven zien als een cadeautje dat ik elke dag opnieuw kan uitpakken. En ik denk dat ik dat kan. Al zullen er ook wat fopcadeautjes en stinkbommen tussen zitten.

Ik wil mijn werk en mijn leven niet overwaarderen of het te serieus nemen. Maar ik neem mijn missie op aarde wel heel serieus. Namelijk om mensen vanuit liefde voor zichzelf en voor de ander, zich mét zichzelf en de ander te verbinden. Zodat we er samen iets moois van kunnen maken. Voor zolang als het duurt. En om er samen iets moois van te kunnen maken met een ander moet je het mijn inziens eerst goed hebben met jezelf. En daar wil ik de mens(heid) graag verder in helpen. Liefde is ongrijpbaar en laat zich niet vangen in woorden, maar ik geloof er wel in. Ik zie mezelf als ambassadeur van de liefde. En ik hoop dat ik vanuit dat geloof en ambassadeurschap de liefde de wereld in mag dragen.